Ondernemende androgyne ‘Vrouw van de Bommelerwaard 2011’

Vrouw van de Bommelerwaard 2011, is een groot compliment. Zeker als het gaat over vrouwen en ondernemen en ondernemende vrouwen. Niet dat ik geen actieve bestuurder of mantelzorger ben, of vrijwilliger of gewoon een goede moeder. Dat ben ik natuurlijk ook allemaal. Vind ik zelf tenminste. Maar als dat de enige criteria zouden zijn, dan was ik niet tevreden, als kersverse Vrouw van de Bommelerwaard 2011. Ik had mij te kort gedaan gevoeld.

Ik denk het feit dat ik mijn hele leven al vecht voor de positie van de vrouw op de arbeidsmarkt. Ooit begonnen als reintegratieadviseur en trainer van vrouwen en nieuwe Nederlanders bij het eerste Reintegratiebedrijf van Nederland.. Ik maakte zelf mee dat ik mijn leidinggevende positie kwijt was toen ik terug kwam van een zwangerschapsverlof. Toen ik niet meer genoeg had aan mensen richting arbeidsmarkt duwen, ben ik aan de zijde van de overheid en het bedrijfsleven gaan werken om het pad te effenen voor vrouwen en nieuwe Nederlanders. Je kunt immers een diversiteitsbeleid hebben, maar als de organisatie er niet klaar voor is, is het een loze huls.

 Ik heb in ’92 mijn eerste bedrijf: Bureau Tête á Tête opgericht.  Ik heb dit ZZP-consultancy bureau gespecialiseerd in managing diversity &integrity ruim 10 jaar met veel plezier gehad. Ik deed onderzoek, coachte vrouwelijk management, gaf trainingen, verzorgde (interculturele) mediations, gaf met veel plezier als  interimmanager of teamcoach leiding aan teams waar diversiteit een thema was. Ik werkte zelfs, voor de Commissie Gelijke Behandeling als mediator. Na 10 jaar had ik het gezien. Ik was het gevecht een beetje zat. Ik wilde zelf laten zien dat managing diversity & integrity de kracht van een organisatie kan zijn, in plaats van een maatschappelijk gewenst iets.

Toen  mijn levenspartner Leon van Rijckevorsel , zelf een vastgoed expert, toe was aan iets anders, en wij  een gezamenlijk  project kregen waar we onze kennis en vaardigheden en principes allebei in kwijt konden zijn we samen een nieuw bedrijf begonnen: GreenDreamCompany.

Met toerisme ontwikkelen als middel, werken we, samen met ons cosmopolitische, kleurrijke en gepassioneerd team, met trots aan gebiedsontwikkelingen in Europa en in Afrika.  We bouwen lodges op de mooiste locaties, zetten lokale supply chains op, werken aan recreatieve en toeristische projecten van cultuur en natuurhistorsche grote betekenis. Wij belichten daarmee de kracht en kwaliteit van een gebied in plaats van het tekort, zonder het tekort te ontkennen. Hiermee vormen  wij een eigentijds en commercieel antwoord op de verplichte winkelnering van de sector ontwikkelingssamenwerking met het internationale bedrijfsleven.

GreenDreamCompany werkte al vanuit de thema’s People, Planet, Profit and Pleasure voordat ze zo genoemd werden en het een trend werd. Toen het nog gewoon maatschappelijk, houden van natuur en cultuur, de kost verdienen en ontspanning heette. GreenDreamCompany werkte al met PPP’s (Public, Private Partnerships) omdat we er altijd al van overtuigd waren het niet zonder goede partners te kunnen. Of het nu de overheid of een kennisinstituut is. De kracht zit  in samenwerking, kennis delen en belangen uitspreken en respecteren. En dat blijven we doen. Ook als de trend weer over gewaaid is. Want dat gaat gebeuren.

Zijn het de thema’s natuur, cultuur en toerisme, waar we voor staan, die mij de benoeming heeft bezorgd? Het internationale karakter van ons werk? De relatie met de Milleniumgoals ? Is het leiding geven aan een cosmopolitisch team? Ik weet het niet. Misschien. Ik denk meer dat de androgyniteit in mij is herkend. Ik hang er gewoon een beetje tussenin. Net zoals GreenDreamCompany probeert een positie te kiezen tussen het traditionele bedrijfsleven en de NGO wereld in.  Ik probeer, met wisselend succes,  het beste van vrouwelijke en mannelijke eigenschappen met elkaar te verenigen. Gelukkig voel ik mij in dat opzicht gesteund door steeds meer mannen en vrouwen. Ik denk dat de tijd  gewoon rijp is voor androgyne ondernemers. Misschien moet ik daar een eens clubje voor oprichten.

Ja, ik ben trots op deze benoeming. Meer dan een eer.  Maar mijn God, Allah, Jaweh, wat moet er nog veel gebeuren. Ik kan zo weer de barricades op.