Wat mensen voelen, maar niet durven zeggen – hoe ik daarmee werk als Ubuntu-leider

Laatst, na een lezing, sprak ik een teamleider in de gang.
Kop koffie in de hand. Zij zuchtte en zei zacht:
“Op papier klopt alles. We hebben kernwaarden, een visie, zelfs een certificaat voor inclusief werkgeverschap. Maar eerlijk? Dat is niet hoe het voelt vanbinnen.”

Wat volgde was een verhaal over een kloof tussen wat een organisatie zegt te zijn, en wat mensen dagelijks ervaren. Over vergaderingen waarin niemand echt durft te spreken. Over nieuwe collega’s die verdwalen in onuitgesproken regels.
En over hoe moeilijk het is om daar woorden aan te geven.

Ze besloot met:
“Onze cultuur? Die zit niet in het handboek, maar in hoe mensen op elkaar reageren als er druk op de ketel staat. En dat stuk, dat bespreken we zelden.”

Precies daar begint de onderstroom.
Ubuntu leert: “Ik ben, omdat wij zijn.”
Maar wat als die ‘wij’ niet gevoeld wordt?

Ik geloof dat de wereld beter wordt als we elkaar werkelijk ontmoeten. Niet vanuit oordeel, maar vanuit openheid. Niet als functie of cultuur, maar als mens.
Dat geloof vormt mijn Why: ik wil bijdragen aan een betere wereld door mijn filosofie te leven — in mijn werk, mijn organisatie, en in hoe ik mensen ontvang.

Hoe ik dat doe?

Door het gedachtegoed van Ubuntu zichtbaar en voelbaar te maken. In lezingen en gesprekken. In trainingen en in de praktijk van GreenDreamCompany.
Ik werk met rituelen, verhalen, antropologische inzichten, met de kunst van vertragen, luisteren en betekenis geven.
En ik bouw aan een tribe waarin mensen zich niet eerst moeten bewijzen, maar mogen thuiskomen.

Wat daaruit voortkomt?

Concreet: producten, projecten, boeken, leertrajecten, inspiratiesessies, masterclasses en plekken zoals Ubuntopia — waar verhalen tastbaar worden.
Maar ook: gesprekken die beklijven. Denkstappen die verder gaan dan beleid. En nieuwe taal om anders te kijken naar leiderschap en samenleven.

Een voorbeeld daarvan is de persoonlijke welkomstbrief die ik iedere nieuwe collega stuur.
Geen beleidsdocument, maar een uitnodiging.
Een uitnodiging om deel te worden van een beweging die draait om verbinding, betekenis en bijdrage. Zo zetten we vanaf het begin een andere toon: niet van functie, maar van verbondenheid.

“Je weet dat je welkom bent als je ziel ontspant.”
— Sofia Memoria, Wijze van Herinneringen uit de wereld van Ubuntopia

Wanneer voelde jij je voor het laatst echt welkom?
En wanneer was je gewoon ‘de nieuwe’?
Wat maakte het verschil?

🙋‍♀️ Sawubona! Ik ben Leontine van Hooft
🧠 Spreker, corporate antropoloog, auteur en B Corp ondernemer
💚 Ubuntu – Ik ben, omdat Wij zijn en de Planeet is
 📚 Prijswinnend auteur van 3 managementboeken en 3 kinderboeken over Ubuntu en Ubuntu leiderschap (Verkrijgbaar in NL & EN)
🌎Bedenker van Ubuntopia®
🗣 Je kunt mij boeken voor: lezingen, masterclasses en theatercolleges over Ubuntu leiderschap en leren hoe je een innovatieve en veilige organisatie wordt die er toe wil doen