Van Wet naar Waarden: hoe een team zijn kompas hervond

Mensen die mij kennen, weten dat ik zelden word gevraagd vanwege mijn kennis van
wetgeving – maar wél als de menselijke maat uit zicht raakt. Als het systeem zwaarder weegt dan de bedoeling.

Onlangs benaderde een mooie organisatie me. Niet om nóg een format te ontwikkelen rondom de wetgeving waar ze mee werkten – dat is ook niet mijn kracht – maar om met het team het échte gesprek te voeren. Over de worsteling die ze ervaren. Om ruimte te maken voor reflectie: op wat er echt toe doet.

Tijdens de voorbereiding op die dag zei een van mijn gesprekspartners:

“We hebben nu vier mensen fulltime op naleving van al die wetgevingen – CSRD, ESG, SDG – het zucht, piept en kraakt. Maar het lijkt wel of niemand nog weet waarom we dit eigenlijk doen.”

Dat was geen aanval op de wet, maar een noodsignaal van binnenuit. Mensen waren moe, overweldigd door formats en deadlines. En bovenal: vervreemd geraakt van de bedoeling.

Op zoek naar de ‘why’ achter de wetgeving

Toen we doorpraatten, kwam er iets los. Verhalen. Twijfels. Maar ook trots – want ze wilden het heel goed doen. Alleen… al die excelsheets en controles… Het bracht me aan het denken. Hoe brengen we mensen weer van denken in termen van verplichting naar werken vanuit betekenis? Wat als we weer even zouden vertragen en de ‘why’ achter die wetgevingen weer centraal zouden zetten?

De uiteindelijke sessie begon met vermoeidheid. Schouders die naar beneden hingen, ogen die de tafelrand fixeerden. Vooral van de vier mensen die voltijd werkten aan de naleving van CSRD, ESG en SDG. Het voelde alsof het team steeds verder wegzonk in een moeras van regels en verplichtingen.

Toen ik mijn observatie uitsprak – dat het leek alsof niemand meer wist waarom ze dit deden – werd het stil. Het raakte een snaar. Wat volgde was geen discussie, maar een herademing. Alsof de druk van presteren en deadline even mocht wijken voor het verlangen naar betekenis.

Van frustraties en meningen, naar inzicht en wijsheid

We hielden geen presentatie. Geen checklist. We hielden een LeKgotla waarbij de kracht van diversiteit zijn werk deed. Een besluitvormingsmethode waar iedereen gehoord kan worden voordat een besluit genomen wordt. Eén voor één pakten de deelnemers de Talking Stick vast en kwamen de stemmen los.

Niemand viel elkaar in de reden. Luisteren stond centraal. Inzichten werden gedeeld. Wijsheid sprak. Sommigen deelden oude ervaringen en spraken over het vuur waarmee ze ooit begonnen. Anderen verbonden zich met de verantwoording naar toekomstig generaties. Verhalen werden gedeeld. Kritische noten gekraakt. Maar allemaal verlangden ze naar verbinding: met de bedoeling, met elkaar, met een betere wereld waarvoor ze het uiteindelijk allemaal doen.

Als de ‘why’ verbonden wordt met Excel sheets

Wat daar ontstond, was geen oplossing in klassieke zin. Maar er kwam wél beweging. Reflectie leidde tot herijking. Er mocht weer ruimte zijn voor vragen, voor menselijke maat, voor de moed om opnieuw te kiezen.

Dát is voor mij de kern van deze tijd: niet méér regels, maar meer reflectie. Geen strijd tussen wet en waarde, maar een uitnodiging om ze opnieuw met elkaar te verbinden en zo het werk van mensen weer brengen van vloek naar zegen.

Reflectie- en trainingsdag: Tussen Wet en Waarden – Meld je nu aan

Dat werd het startpunt van een nieuwe dag die ik organiseer op dinsdag 16 september 2025: Tussen Wet en Waarden. Een reflectie- en trainingsdag voor CSRD-, ESG- en SDG-denkers & doeners die de betekenis centraal willen stellen. Geen instructies, wel richting.
Geen nieuwe formats, wel nieuwe antwoorden. Doe je mee?

🙋‍♀️ Sawubona! Ik ben Leontine van Hooft
🧠 Spreker, corporate antropoloog, auteur en B Corp ondernemer
🌍 Ubuntu – Ik ben, omdat Wij zijn en de Planeet is
 📚 Prijswinnend auteur van 3 managementboeken en 3 kinderboeken over Ubuntu en Ubuntu leiderschap (Verkrijgbaar in NL & EN)
✨Bedenker van Ubuntopia®, Ubuntu voor kinderen
🗣 Boek mijn lezingen en masterclasses voor jouw congres via www.leontinevanhooft.nl